Της Ημέρας - Οι βάσεις, οι επιτυχώντες και ο ...ΚΑΝΤΗΛΑΝΑΦΤΗΣ.

Με καμάρι η κυβέρνηση, ανακοίνωσε σήμερα,

 τις βάσεις 2016 για την εισαγωγή των υποψηφίων 

στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Τα "συγχαρητήρια" και τα "εύγε" προς τους επιτυχόντες /ούσες και προς τους γονείς τους, δικαιολογημένα πέρα ως πέρα.

Προσωπικά ένα εύγε και σε όσους προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν να περάσουν φέτος τις μεγάλες πόρτες τής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Ευτυχώς ή δυστυχώς στη ζωή δεν επιβραβεύονται πάντα οι άριστοι. Στο διάβα της ζωής έχουμε δει πρώτους να κατρακυλουν και έσχατους να

..σχίζουν.

Κάτι παρόμοια λέγαμε και πριν κάμποσες δεκαετίες με τον πρώτο  Έλληνα τραπεζίτη στην Αυστραλία το Σπύρο Καραμεσήνη διευθυντή τότε της Νασιοναλ Μπάνκ στο Όκλυ

Στο αγαπημένο μας Κινέζικο- του Τονυ ,"Τσάϊνα Ινν " στο Όρμοντ, τσουγκρίζαμε υπέρ της αγαπημένης του κόρης Ιωάννας που είχε τελειώσει με επιτυχία την ιατρική..ενω και τα άλλα παιδια του ήταν ήδη επιστήμονες.

-Ποιο το μυστικό της επιτυχίας να είναι όλα τα παιδιά επιστήμονες σε μια οικογένεια Σπυρο; Τον ρώτησα..

-Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι απάντησε, αλλά στο σπίτι μας έχουμε αποφασίσει να μην θεωρούμε και να μην αποκαλούμε κανέναν βλάκα, ηλιθιο κλπ και νομίζω πως αυτό ήταν καλό στο να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον.

Και εν μέσω ενός παγωμένου chardonnay, και τα σπεσιαλιτέ "κάβουρα με τζιντζια και γαρίδες με κάσσιους " και άλλων ανατολίτικων  αρωματικών νούντλς ο Σπύρος ανέφερε και μια ιστορία που δεν θυμάμαι αν είχε συμβεί στον ίδιο ή απλά την είχε ακούσει.

 Στη ζωή ,τόνισε,πωςκαι τα παιδιά που δεν σπουδάζουν   πάνε  μπροστά.

Σε μια εκκλησία, είπε, ήταν ένας καντηλανάφτης, που μιλούσε για την πάστρα του και τα γυαλισμένα καντήλια του όλη η πόλη.

"Εύγε" και "μπράβο" έπαιρνε συνέχεια.

Ξαφνικά μια μέρα ήρθε ανακοίνωση του μητροπολίτη πως θέλει μορφωμένο προσωπικό και δεν ήθελε κάνένα εργαζόμενο του δημοτικού .

Αναστάτωση ..χαμός ..ότι αυτό δεν μπορούσε να ισχύσει για τον καντηλαναφτη αλλά ο δεσπότης ήταν ανενδοτος..

Με πολλά γιατί και κλάματα έφυγε και ο καλός μας άνθρωπος.

Στη γωνία όμως βλέπει μια πινακίδα ότι "πωλείαι το περίπτερο". 

Στα γρήγορα συμφώνησε σε μια καλή τιμή και την άλλη μέρα όλοι έτριβαν τα μάτια με το πόσο καθαρό και όμορφο φαίνονταν το περίπτερο. Όλοι ψώνιζαν απ αυτό .

Σε λίγο καιρό αγόρασε και τα άλλα περίπτερα της πόλης κι άρχισαν να ανεβαίνουν εισπράξεις και καταθέσεις στην Τράπεζα.

Ένα πρωινό τον καλεί ο τραπεζίτης και τον ενημερώνει ότι υπάρχει μια καλή ευκαιρία κι αν θέλει να αγοράσει μια πολυκατοικία.

Με το "εν τάξει' που λέει,  ο τραπεζίτης του δίνει τα χαρτιά να υπογράψει

-Ωχ..ξέχασα τα γυαλιά, λέει αυτός κι ο τραπεζίτης του δίνει τα δικά του...

-Δυστυχως δεν ξέρω γράμματα λέει στενοχωρεμενος.. Έκπληκτος ο τραπεζίτης και με θαυμασμό τον άκυσαν όλοι να λέει

- Τι λες βρε πατριώτη..

.τόσα λεφτά και δεν ξέρεις γράμματα;

Φαντάσου να ήσουν και του Γυμνασίου; Στο άκουσμα και μόνο της λέξης ο περιπτεράς αντέδρασε..

-Όχι. .όχι. . Αν ήμουν του Γυμνασίου θα ήμουν ακόμα φτωχός καντηλαναφτης!!!

Δ.Β.Παπαγεωργίου