Showing posts with label Δημ. Παπαγεωργίου. Show all posts
Showing posts with label Δημ. Παπαγεωργίου. Show all posts

Saturday, March 26, 2011

ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΣΑΛΠΑΡΕΙ ΓΙΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ...

ΠΩΣ... γνώρισα
το «Νέο Κόσμο» 
όταν
η εφημερίδα
ηταν δώδεκα χρόνων...
Του Δημήτρη Παπαγεωργίου
-------------------------------------------------
Το 2007 ο" Νέος Κόσμος" της Μελβούρνης γιόρτασε τα 50 χρόνια της ιστορίας του. Η δική μου ιστορία που
φιλοξενήθηκε σε ειδικό,πολυσέλιδο  πανηγυρικό αφιέρωμα ήταν η παρακάτω....
============================================================

Τα 50χρονα του Νεου Κόσμου, πέρα απο την ιστορική τους σημασία,για ένα μεγάλο αριθμό "πιτσιρικάδων" των 50,60 ,70 και παραπάνω χρόνων,είναι μια καλη ευκαιρία να ξαναγίνουν νέοι...εστω και νοερά...!


Το ταξίδι

Αν και στεριανός...το ταξίδι με το υπερωκεάνειο "Αυστραλίς" με μάγεψε!

Φορτωμένος με μια καρω βαλιτσούλα ,που χωρούσε το καινούριο μου κοστούμι και τα λίγα ακομα ρούχα και εσώρουχα..με τα 22 μου χρόνια και με ένα πεντακοσάδραχμο που μου έδωσε ο "μπάρμπας" μου ο Αχιλλέας (πολλά λεφτά για το τέλος του 1968),δεν χόρταινα να απολαμβάνω τις πισίνες του,τα μπαρ, τα "μπωλ ρούμς" και τα πεντανόστιμα φαγητά τους...

-Βρε παιδί μου ...πρώτη φορα βλέπω επιβάτη να ζητάει διαρκως "περίσσευμα" έλεγε καθημερινά ο Γιαννάκης ο σερβιτόρος...

Ήμουν όμως τόσο αδύνατος που συχνα αναρωτιόμουν και ο ίδιος αν "βοσκούσα" στα κεραμίδια τα προηγούμενα χρόνια...


28 μέρες κράτησε το γλεντοκόπι στο "Αυστραλίς" και χαρι, παλι, στη συμβουλή του θείου μου. .

"την ημερα φόρα μαγιω, φορα σορτς, βγες λετσιος στο κατάστρωμα ! αλλα το βράδυ θα κανεις ντουζ και θα φορας κοστούμι, όταν πας στην αίθουσα χορού"..πέρασα καλά...


Και πραγματι οι χαιρετούρες άρχιζαν απο τον καπετάνιο και εφθαναν μεχρι την υπεύθυνη χορού τη Τζούλια που μ έντυσε τσολιά και χόρεψα συρτάκι και τραγούδησα τα "Παιδιάτου Πειραιά" (δε μπόυς οφ Πειραίας- μετέφραζα εγω και δεν καταλάβαινε κανένας)  και τους πολλους τουρίστες και τουρίστριες που γύριζαν απο διακοπές στην Ευρωπη.

-Μα τι έχει αυτος ο μπάσταρδος και μαζεύονται όλοι δίπλα του άκουσα να λέει ένας της ηλικίας μου που δεν μπορουσε να καταλάβει γιατι καμμια δεν ήθελε να χορεύει μαζί του!!

Αντε τωρα να του εξηγήσεις ότι δεν έφταιγε η φάτσα του αλλα το καρω το πουκάμισο που φορούσε και τα σηκωμένα σα χαμάλης μανίκια!!!




<Στις φάρμες του Σέππαρτον κατέφυγαν αρκετοί νεοφερμένοι το πρώτο διάστημα του ερχομού τους στην Αυστραλία τον περασμένο αιώνα. Ανάμεσά τους, και ο Δημήτρης Παπαγεωργίου (Φωτο Φεβρουάριος 1969)

------------------------------------------

Το ταξίδι στο "Αυστραλίς" θα το θυμαμαι όσο ο εγκέφαλός μου ειναι σε θεση να κρατα αρχεία...

Δεν ηταν απλά το πρωτο ταξίδι εκτος Ελλάδας,αλλα το διαισθανόμουν ότι στην κυριολεξία άλλαζε η ζωή μου.

Τιποτα πια σε λιγο δεν θα έμοιαζε με αυτο που άφηνα πίσω:χωριό,στερήσεις απο τα 6 χρόνια που έζησα μόνος μου πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο Τρικάλων..στρατός και τα ελάχιστα χρήματα που είχα μέχρι τότε βγάλει μόνος μου κι όχι απο το ξάφρισμα που συχνά έκανα στο ταμείο του μικρου μαγαζιου που ο πατερας μου διατηρούσε στο χωριο...

Η τοποθετησή μου στο χώρο του εστιατορίου, στο ίδιο τραπέζι με τα μέλη της Αγγλικής ορχήστρας και με ζόριζε και μου άρεσε...

Καλλιεργούσα τα αγγλικα μου αλλα καταλάβαινα με δυσκολία τα λόγια τους..
Δεν θα ξεχασω τον κιθαρίστα τον Αλλαν που προσπαθούσε να καλύψει την καράφλα του κουβαλωντας απο πίσω τα κατσαρά του γκριζα μαλλια μπροστα και παντα του έλεγα "γκουτ αφτερνούν μιστερ Αλλαν...".
Αλλα δεν ήξερα τι εννοει.. οταν παντα μου έλεγε "Just Allan". Μια μερα μιλησε αργα να τον καταλάβω:Ρlease Jim..dont call me mr Allan...Just...Allan.. OK"?
OK..mr Just Allan...του απάντησα πολυ σοβαρα και κόντεψαν να του πεταχτουν έξω τα μάτια του φουκαρά..


ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΆΒΩ ΕΓΩ ΌΤΙ ΜΕ ΖΗΤΟΎΣΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΩ ΑΠΛΑ ΑΛΛΑΝ πλησιαζε και το ταξιδι στο τέλος του...


Αρκετές οι γνωριμίες στο καράβι αλλα μια απ αυτες που κρατα ακόμα ήταν και η συνάντηση με τον Βασίλη Κεραμά,τον άνθρωπο που η μοιρα του τον είχε ταγμενο να πρωταγωνιστήσει για ένα μεγάλο διάστημα στην πολιτικη ζωή της Ελλάδας σαν υπευθυνος ασφαλείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου...

Με το Βασίλη γνωριστήκαμε λίγες ώρες μετα που το καράβι σήκωσε άγκυρα κι αφησε τον Πειραιά.

Πιάσαμε κουβέντα και εν ψυχρω μου είπε ότι ειναι Παπανδρεικός, η χουντα τον έδιωξε απο το σωμα κι ετσι πηρε το δρόμο για την Αυστραλία...

Του είπα ότι κι εγω είμαι κατα της χούντας κι ότι ήμουν σε όλες τις διαδηλωσεις υπερ του «Γέρου της Δημοκρατίας»και ως εκ θαυματος ήμουν ζωντανός αφου έφαγα τα ίδια γκλόμπς που έστειλαν στον άλλο κόσμο το Σωτήρη Πέτρουλα..
΄Ημουν δίπλα του όταν άρχισε το μακελειό...

Ουτε μια στιγμη δεν έπληξα στο καράβι γιατι ηταν απο τα καλύτερα του Χανδρή και οι μη έχοντες σχεση με τη ΔΕΜΕ,πληρωναν ακριβα για να ταξιδεψουν με αυτο.

Εκεί άκουσα για πρωτη φορα ότι η "Μακεδονία" είναι κρατος(!!!)και ματαια προσπαθούσα να μου εξηγήσει η συνομιλητρια αν ηταν απο Φλώρινα, Νάουσσα Καστοριά...


Εκει γνώρισα για πρώτη φορα και τη διαφορετική νοοτροπία Ελληνίδων Αγγλίδων...

Δεν θα ξεχασω σε ένα ημερολόγιο που κρατουσα έγραφα:

Δεν μπορω να το πιστεψω να λεω σε άγνωστη κοπέλλα "είσαι όμορφη" και να μου απαντα"Θενκσ βέρυ μάτς..",ενω ο φίλος μου ο Λευτέρης Ταξηρόπουλος απο την Ξεχασμένη Βεροίας δε σταματούσε να μου λέει,λίγους μήνες πριν , όταν είμαστε φαντάροι στην Κύπρο, ότι είπε σε μια πως είναι ωραια και του απάντησε "να φας σκατά"!!!

Ενω η πρωτη συμβουλή της μάνας μου για τις γυναίκες ήταν "πρόσεξε μη πεις καλημέρα κανένα κορίτσι και το μαγαρίσεις.."!!! Αχ βρε μάνα ....


Αυστραλία...και μυίγες


Τα δύσκολα αρχίσαν με το πάτημα στη στερια...του Φρήμαντλ.. Μια παρεούλα νεαρων βγηκαμε να δουμε πως ειναι η Αυστραλία στις λίγες ώρες που θα σταματουσε το καράβι για ανεφοδιασμό στο πρωτο λιμάνι..

Ο ήλιος έκαιγε και είδα το φίλο μου το Θανάση απο τα Τρικαλα να κάνει σαν παλαβος και να φωνάζει

-Τι έπαθες ; τον ρωτω..και στην απάντηση του "μια μυιγα μπηκε στο μάτι μου" το έβαλα στα γέλια, αλλα πριν προλάβω να ανοίξω το στόμα μου κατευθείαν μια αγενέστατη όρμησε μέσα και ξερνοβολούσα κανένα δεκάλεπτο και δεν κατάλαβα τελικά αν την έβγαλα ή την έφαγα.

Πρωτη διαπίστωση λοιπον στη χωρα που έμελλε να περασω την υπόλοιπη ζωή μου: ΟΙ ΜΥΙΓΕΣ είναι θρασύτατες...

Δεκατρεις Δεκεμβρίου 1968. το Αυστραλίς  άραξε επιβλητικό στο Πόρτ Μέλμπουρν.
Κόσμος πολυς στο λιμάνι και οι αποχαιρετισμοι έδιναν και έπαιρναν.

Η Αννα Ρόσμαρυ απο το Ασκοτ Βεηλ, φίλη ενος φίλου μου απ τα Τρικαλα
που συχνα τους εκανα το διερμηνέα για τις συναντησεις τους με ρώτησε αν είχα καθόλου χρήματα και στην αρνητική μου απάντηση μοιράστικε μαζι μου τα 6 τελευταια δολλάριά της!!
Τι ωραιος άνθρωπος και να φαντασθείτε δεν τη χώνευα γιατι μιλουσε με τις μυτες.

Αν ζει και την ξερει καποιος θα ήθελα να την ευχαριστησω έστω και καθυστερημένα και να της επιστρεψω στο πολλαπλασιο τα χρηματα της...



ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ..ΟΑΚΛΕΗ;
Ο Νικολάκης ο συμμαθητης μου που υποσχεθηκε ότι θα με παραλάμβανε στη Μελβούρνη και έτσι εγκατελειψα την ιδέα να παω στο Συδνευ που με περίμεναν οι χωριανοί μου, δεν φαινονταν πουθενα Κινητα δεν υπηρχαν τότε και η ανησυχία μου ήταν μεγάλη Κρατουσα το γραμμα με τη διεύθυνση του και όλο ρωτουσα αν τα τρία δολλάρια ήταν αρκετα για ταξί να παω στο Οάκλευ (όπως το διαβαζα)..Κι ολοι μου έλεγαν ΝΟ

Μου φαινονταν αδιανόητο ¨ελληνες να μιλανε μεταξύ τους και να λενε ΝΟ και ΥΕS


Μονο μπουνιες δεν έπαιξα με κάποιον που κάθονταν σε ένα πεζούλι και «κοβοντας» τον για ΄Ελληνα τον πλησίασα έχοντας μαζι του την παρακάτω στιχομυθία:

-Γιου Γκρηκ;
-Γες..
-Έλληνας είσαι;
-Γες...
-Την ξερεις αυτη τη διευθυνση;
-Γες ..
-Ειναι μακρυα;
-Γες...
-...δεν πας στο διαολο ρε φίλε που είσαι Έλληνας εσυ...»
Ευτυχως που δεν νευριασε κι εκεινος...


O Νίκος Καράς σε μια εκδρομή Τρικαλινων το 1969.,Πίσω του ο Βασίλης Νταλούκας
 και ο συμμαθητης μας Θυμιος Κουτσάγιας που δυστυχως δεν ζεί πια.

- Εισαι ο φίλος του Νίκ; ακουσα τρεις νεαρους να ρωτουνε όταν τους έδειξα τη διευθυνση

-Ναι ..ξέρετε το Νικο τον Καρα;
-Ω γιε... Ο Νικ είναι φίλος μας αλλα θα αργησει λίγο να ρθει γιατι έχει όβερτάιμ.. Αλλα ντοντ γουωρη θα ρθει μπορούμε όμως να σε πάρουμε κι εμεις.
Και πριν τελειωσουμε τις συστάσεις άκουσα μια γνωριμη φωνη να μου λέει αγκαλιαζοντας με:
-Γουέλ καμ του Αουστράλια Τζιμάκο.
Πάντα ο ίδιος..αυθόρμητος,γελαστός ..και με το διαρκές σλογκαν "εγώ ειμαι...οράιτ"
Ξεκινωντας για τ勤Ωκλυ ο Νικ που ήταν κι ο Γκολτζης της ομάδας «Αθηνα» του Ώκλυ μουδωσε την πρωτη συμβουλη:
-Τζιμάκο στην Αυστραλια 2 λέξεις πρεπει να μάθεις καλα "το γκουτ λάκ και το Μπετ λακ*" .
-.Μπαντ πηγα να τον διορθωσω αλλα ηταν κάθετος.. --Μπετ λεμε Τζιμάκο...Μπετ...ξεχνα αυτα που σε μαθε ο Φλωρίου στα τρικαλα


ΝΕΑ ΖΩΗ

Τα ξύλινα σπιτια και οι τσιγγινες στεγες με εντυπωσίαζαν καθολη τη διαδρομη.


Σ ενα ξύλινο με τσίγγινη σκεπη κατοικούσε και ο Νικόλας με άλλες 3 οικογενειες(η κάθε μια στο δωματιό της)
-Τζιμάκο εχεις γκουτ λάκ και θα φαμε μια ντοματα σαλάτα που μας "προσφερε" ενας... κηπος, ειπε με το χιουμορ που παντα διέθετε ο Νικολάκης και αρχισε να την κόβει .. Πεντανόστιμη ηταν...

κι ειχα ήδη ξεχασει τα καλουδια του καραβιού...
Το βραδυ ξεκινησαμε για το καφενείο του Αλάμαρα και του Όμορφου ,δίπλα απο το σινεμά και κατω απο τη γέφυρα του Ωκλυ.

Με συστησε ο Νικόλας και ιδιαιτερα στους συμπατριωτες μας Τρικαλινους και με τη σειρα μου πηγα να τους κερασω τσιγαρα Ελληνικά και μαλιστα τα πιο ακριβα τα "Παλλάς"

Μπα δεν καπνιζονται αυτα εδω μου λέγαν όλοι... Ποσο λυπήθηκα και μου κοστισαν ενα σωρο λεφτα...
Καποιος μάλιστα έβαλε τις φωνες μολις μπηκε στο καφενείο.
Ποιος καπνιζει ελληνικά ρεεεεε..να βγει εξω.!!!


Στο Καφενειο του Αλάμαρα,
μετα απο 42 χρόνια.
Ανακαινισμένο σημερα
βρίσκεται ακόμα κατω απο τη
γέφυρα του Γουωριγκαλ rd.
Φωτογραφία ¨ΝΤΕΒΕ 




Στον επανω ΄οροφο τα 10 περιπου τραπέζια ήταν γεμάτα απο τζογαδόρους και παιζανε μανίλα..(χαρακηρι).



Πρωτος και καλυτερος στρωθηκε ο φίλος μου και απο ενα δεκάρικο που είχε στην τσεπη βρέθηκε σε λιγες ώρες να κερδίζει 300 δολλαρια.
-Τζιμακο , μεφερες γουρι και για το γκουτ λακ παμε να σε κερασω μια μπριζολα στο καφε" στον κατω όροφο του καφενείου.
Φοβερό "στεηκ" και η αγγουροντοματα σαλάτα τελεια.

Τριανταδύο δραχμές ειχε τοτε το αυστραλέζικο και τριαντα το Αμερικάνικο.



Τρελλαθηκα απ τη χαρα μου. Δεκα σχεδον μηνιατικα για την Ελλάδα ελεγα και ξανάλεγα και πιστευα ότι θα κάναμε καλες διακοπες μιας και τα εργοστασια εκλειναν για Χριστούγεννα.

΄Ονειρα θερινης νυχτός.Την άλλη βραδυα στρώθηκε πάλι στην πράσινη τσόχα ο Νικολιος και μεσα σε 2 ώρες έμεινε πανί με πανί.
-Τζιμάκο απόψε εχεις μπετ λακ..δεν θα φας.!!!

Εγω βεβαια που τους γνωρίζω θα φαω βερεσε αλλα για σενα δεν μπορω να κανω τίποτα.
Δευτερη μερα νηστικος, βρηκα το βασίλη το Νταλουκα, απο το Δροσερό, που με τον αδερφό του το Βελισάρη ειμασταν φανταροι στην Κυπρο και τον προσφερα και 1 "παλλάς"


"Δεν καπνιζονται" είπε ευγενικά αλλα για το καλωσόρισμα μου εδωσε ένα τάλληρο.
Ποσο χαρηκα...Την άλλη μερα με πηγε και στον αδελφό του το Βαγγέλη και φαγαμε καλα. Χρυσοχερα η σύζυγος του η Μαρία τα φαγητα της μου θυμιζαν καράβι...

Ο Νικολάκης δουλεια, χαθηκε για μερες και τελικα απελπίστηκα και πηγα να ρωτησω για δουλεια στο Στεργιο τον πατριωτη μου, απο τον Παλιόπυργο, που σερβίριζε μπροστα στο μαγαζι του Αλάμαρα.


-Καμμια δουλεια ρε πατρίδα;
-Τι δουλεια ρε μαιτ..(φίλε) Εγω δουλευω εδω μονο για να τρωω...
- Ε κι εγω να τρωω θελω.
-ποσο καιρο έχεις να φας;
-Καμμια βδομάδα!!!!

Το σκληρο απο τις κακουχιες, πρόσωπο του Στέργιου αρχισε να κανει αλλεπάληλα ΤΙΚ και με εκπληξη ειδα τα ματια του να γεμίζουν δακρυα.


Πισω απο την άγρια μορφη του οπου συχνα οι μαγαζάτορες τον χρησιμοποιουσαν για να τρομοκρατεί τους "μποτζηδες" και τους "κρούκους"και του έδωσαν το παρατσουκλι ΓΙΑΓΚΟΥΛΑΣ βρισκονταν μια παιδικη ψυχη.

- Τραβα πισω απο το μαγαζι,μου λέει ψιθυριστα και περιμενε με.

Σε κανένα δεκάλεπτο τον ειδα να βγαινει απο την πισω πορτα φορωντας ένα μακρυ παλτο μαλλινο,παρα τη μεγάλη ζεστη και με γρηγοραδα ανοιξε το παλτο και μου πασαρε μια ολοκληρη μπαγκετα γεμάτη με αυγα τηγανητα, σαλάμια, ντοματες, πατατες μαρουλια κ α.

-Μη πεις τίποτα σε κανένα ειπε μονο και χάθηκε στη γωνια του δρόμου.

Ηταν το πιο νοστιμο σαντουιτς που εφαγα ποτε...
-Πες μου ηταν κλοπη αυτη; ρωτησα,πριν λίγα χρόνια, τον κουμπάρο μου τον Γιωργο Κεραμα που είναι και διερμηνεας στα δικαστηρια.

-Και βεβαια είναι κλοπή κι αν σε πιανανε θα σε πήγαιναν μέσα για κλεπταποδόχο..."
Μεγαλε Γιαγκουλα.


Πριν καμμια εικοσαρια χρόνια τον βρηκα στη Γεφυρα Τρικάλων με ένα τουρβα και κατι τσαντες και στην προσκληση μου να παμε να τον κεράσω κατι στο Σελεμέκο γιατι του το χρωστάω με κοιταξε παραξενα κι αναρωτηθηκε "απο που κι ως που με χρωστας ρε μαητ εγω ουτε που σε γνωρισα καλα -καλα, Βιαζομαι " είπε και χαθηκε μεσ στο πληθος του Δευτεριατικου παζαριου.

Στο άλλο ταξιδι μου στα Τρικαλα θα παω να τον βρω η να ρωτησω που βρισκεται.

( Σημ.:Πηγα να τον βρω ,Καθαρα Δευτερα 2009..Δυστυχως έφυγε νωρις για εκει που βρισκοταν πριν γεννηθει!! Ποσο λυπηθηκα)..

Η πεινα μου, κρατησε κάμποσο καιρο ακομα αλλα ουτε στιγμη δεν κιοτεψα παροτι στη ζωη μου ελαχιστα ειχα δουλεψει μεχρι τοτε.
Χαρι στις γιορτες των Χριστουγεννων όλο και την πατωναμε καλα με το Νικόλα.


Με τσατιζαν όμως πολυ τα "αλο και τα χαβαγιου" αλλα στην κυριολεξια εβγαινα εκτος εαυτού όταν ευρισκα ανθρωπους να υποστηρίζουν τη δικτατορία,ενω εφυγα απο τη γιορτη καποιου Χρηστου όταν εβαλε ένα τραγουδι που υμνουσε το Γιωργο Παπαδόπουλο..

-Αστον κομμουνιστης ειναι και θα διαβάζει "Νεο Κοσμο"ειπε καποιος...

πράγματι ο Νεος Κοσμος που τον διαβασα μερικες φορες, ηταν αντιχουντικός αλλα η ύλη του ηταν απαραδεκτη για μενα παρ'οτι εκανα ενα φεγγαρι στους Λαμπρακηδες και εφαγα αρκετο ξυλο στα Ιουλιανα του 1965 όταν ο Βασιλεύς αναγκασε σε παραιτηση το Γεωργιο Παπανδρεου και ένα συνθημα ακουγονταν παντου "ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ".

Αφιέρωνε πολυ χωρο με νεα απο τη Ρωσία και άλλες χωρες του υπαρκτου σοσιαλισμού και συνέδρια του ΚΚΕ χωρίς να ενδιαφέρουν τους αναγνώστες.

Παρ όλα αυτα έγραψα ένα γραμμα στο "Νεο Κοσμο" οτι ηθελα να εργασθω μαζι τους γιατι ήμουν εχθρος της χουντας αλλα σαν καθαρευουσιανος που ημουνα που να μου δώσουν σημασία.

Ευτυχως ο Νικ αλλαξε σπιτι και πηγαμε στον Ανδρεα και τη Φωτεινη στο 25 Μπλέτσλευ ροουντ,κοντα στην εκκλησια του Ωκλυ.

Δημοκρατικων πεποιθησεων ο Ανδρεας ο Ηπειρωτης, του άρεσε που κατηγορουσα τη χούντα και συχνα με καλουσε για παρεα στο τραπέζι τους αλλα κι εγω τις 3 μερες που άντεξα να δουλέψω σε ένα χυτηριο, με τα λιγα χρηματα που πηρα, τους πηγα δωρο γλυκα και κοκα κολα.

Τι ωραιοι άνθρωποι... Κοντα τους γνωρισα το Γιάννη τον Πανουτσο-αδελφό της Φωτεινης- οπου μαζι του και με το Νικολάκη,το Βασίλη Νταλουκα και το Γιωργο τον Παναγιωτου,απο τον Πυργετό Λαρίσσης, φυγαμε για το Σεππαρτον και πηγαμε να μαζέψουμε αχλάδια.

Μας πηρε στη δούλεψη του ένας χαρούμενος αλβανικής καταγωγής φαρμαδόρος ο Τζεφ Ημερ..

Σε μια τσίγγινη καλυβα ειχε 4 κρεββατια και διπλα μια κουζινα για να μαγειρευουμε.

Οταν εξασφαλισαμε το φαγητο ηρεμησα για καλα και παρακαλουσα να βρεχει για να μη παμε για δουλεια.

Μεχρι να μεγαλωσουν τα αχλαδια μας εδινε μεροκάματο 10 δολλαρια για να διαλεγουμε τα χοντρα αχλάδια και οταν ολα θα ηταν ενταξει θα παιρναμε τριαμισυ δολλαρια το κιβωτιο.
Αρκετα μεγαλο, αλλα ενας Αγγλοαυστραλος που δουλευε εκει μερικα χρόνια, μας έλεγε οτι γεμιζε μεχρι 12 μπινς.
Οσο ειχε μεροκάματο αυτος πηγαινε σερνοντας ενω εμεις τρέχαμε...

Αλλα οταν ηρθε η ωρα της εργολαβίας εκεινος πετούσε κι μεις αγκομαχούσαμε...

Με το ζόρι τον φταναμε και συχνα συγκεντρωνε περισσοτερα αχλάδια απο εμας.

Οι τρεις ειμασταν καλλιφωνοι και όλη μερα σχεδον πηγαινε το τραγουδι ..συννεφο.
Ο Βασιλης ο Νταλουκας τραγουδουσε Πανο Ιωαννιδη(πολυ κλαψιαρης) ο Μαλλιας ο Γιωργος ,Αγγελοπουλο..κι εγω Καζαντζιδη!!!


Μια μερα ηρθε ο Τζεφ και πολυ σοβαρα μας μετεφερε την απορια του γειτονα του.

-Τζεφ,με ρώτησε,δεν εχεις καλα αχλάδια φετος...
-Πολυ καλα ,μαητ..γιατι;
-Ε τι γιατί ...αφου έχεις καλη σοδεια γιατι κλαινε όλη μερα στα δεντρα αυτα τα γουωγκσ*(μπακακόψαρα)..!!!!

Δυο πραγματα εκει με πειραζαν πολυ. Ενας Ολλανδος εργατης που ενω τρωγαμε τις αμολούσε λες κι ηταν κανονιες και το "φακ" που έλεγαν σε κάθε λεξη.

Tον Ολλανδό το στριμωξε ο Γιωργης και του είπε να παψει να μας προκαλει και δεν ξανατόλμησε να μας...βομβαρδίσει αλλα το Φακ ακομα δεν το συνηθισα.
Με προκαλει τα ιδια συναισθηματα με το "ψωμοτυρι" των εδω Ελληνων¨: "Μαλάκα"...



Διψα για νεα..

Στην καλυβα,δεν ξερω πως, ειχε ξεμεινει ενα τεραστιο ραδιόφωνο απο τον πόλεμο που ειχε και βραχεα κυματα κι εγω καθε βραδυ,παρα την κουραση προσπαθουσα να πιασω κανενα σταθμο να μιλαει ελληνικα.

Κλειστο με φωναζαν οι αλλοι αλλα ξαφνικα ένα βραδυ ακουσαμε πεντακάθαρα:

-ΕΔΩ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.Δευτερο Προγραμμα.." Πεταχτηκαν όλοι επανω μη πιστευοντας στ αυτια μας.
"Ωρα Ελλάδος δεκαέξη.
Θα περάσει μιση ώρα με ξενη ελαφρα μουσικη και τραγουδια..."


 Το τι ακολούθησε δεν περιγραφεται.." Να βρε αλητες", ουρλιαζαμε όλοι μαζι και  μουντζωναμε το ράδιο ,με χερια και ποδια..


Χαρι σαυτο το ραδιο θα "έμπαινα" σε λιγο καιρο στα ελληνικα μεσα ενημέρωσης Μελβούρνης...!!!

Δε θυμαμαι αν ηταν το BBC,η «Ντόυτσε Βέλλε» ή το Παρισι που μιλουσε ελληνικα και ειχα ακουσει ότι σε ομιλία που έκανε η Μελίνα Μερκουρη στη Γαλια οι χουντικοι της ειχαν βαλει βόμβα και σωθηκε ως εκ θαυματος.


Τοτε εκει μεσα στις αχλαδιες και κατω απο ταστερια εγραψα ενα ποιημα που μιλουσα γαι τη Μελινα και τα εσερνα στους δικτατορες.
Ηταν καλογραμμενο και οταν βγηκαμε Σεππαρτον το έστειλα στα ΝΕΑ, την εφημεριδα που εβγαζε ο Στάθης Βλασσόπουλος ο Θιακος.
Δε φανταζεστε τη χαρα μου όταν μετα απο καμμια εβδομαδα που γυρισαμε Μελβούρνη το ειδα δημοσιευμένο...

Πηγα στη διευθυνση που εγραφε η εφημερίδα, στο Λονσταλ στρητ,απεναντι απο την Κοινοτητα και εκει συναντησα εναν υπέροχο ανθρωπο το Δημοσθενη Μηλα,που ειχε φωτογραφειο και ηταν φίλος του Σταθη και χρησιμοποιούσε τη διεύθυνση για αλληλογραφία και πληροφορίες στην πόλη.

Μου ειπε οτι τα τυπογραφεια ειναι στο Πρέστον αλλα πηρε τη διευθυνση μου,και υποσχεθηκε οτι θα ενημερωσει το Βλασσόπουλο.


Φτανοντας στο σπιτι βρηκα τηλεγραφημα που ελλεγε" PHONE TA NEA TONIGHT" και έγραφε τον αριθμό.
Καπως ετσι αρχισε η ιστορία μου στον τυπο...


Γρηγορα βρεθηκα στα τυπογραφεια των Νεων,ένα παλιο σπιτι με διάφορα μηχανηματα.Στο Πλέντυ Ρόουντ,Πρέστον.

Για να μην ανεβοκατεβαίνω στο Ωκλυ ο Σταθης με παραχωρησε ένα δωμάτιο με ένα κρεβατι κι ετσι δεν χρειαζοταν να πληρωνω και ενοίκιο.

Κατ ευθειαν άρχισα να επιτιθεμαι στη χουντα σε στυλ καθαρευουσιάνικο.

"Τον γέλωτα και μονον τον γελωτα προκαλουσι αι τελευταιαι δηλωσεις του Στυλιανου Παττακου¨".
Το προξενειο ρωτουσε να μαθει ποιος ειμαι και ως ποτε να μαθω να γραφω πιο λαικα εγινα...φίρμα!!!

Ο Μακαριτης ο Σταθης,γεροπαπανδρεικος,στη δεκαετία του 50 ειχε ενα καφε στο Σουαν στρητ και πηγαινε αρκετα καλα και θελησε να βγαλει εφημερίδα.

Αγορασε οφσετ μηχανες και στις αρχες του 60 με τον ανενδοτο αγωνα επαιρνε τα Νεα των Αθηνων και τα αναδημοσιευε και γινονταν αναρπαστη η εφημερίδα του.

Με τη χουντα όμως δε μπορουσε να αντιγραψει γιατι ακομα και τα ΝΕΑ των Αθηνων,λόγω της λογοκρισίας μιλουσαν για "εθνικη κυβερνηση"

Ετσι τα αντιχουντικα κειμενα μου,που τα λινοτυπούσε ποτε ο Φουσκιετάκης,και πότε ένα άλλο γεροντακι,πολυ ευγενης,Γιαννόπουλος νομίζω ήταν το όνομά του, ειχαν ενδιαφερον...

Ειχε ομως παλια εκτυπωτικα μηχανηματα ο Σταθης και συχνα χαλουσαν. Πολλες φορες αρχίζαμε Δευτερα την εκτύπωση και τελειωναμε Παρασκευη.!

Και συχνα δεν βγαιναμε καθολου στην αγορα...

Ετσι τα οικονομικα του ηταν ανυπαρκτα και δεν μπορουσε να με πληρωσει.

Εμενα δεν με πειραζε πιστευοντας οτι κανω αγωνα κατα της χουντας. Πειραζε όμως εκεινον. «Τι θα γινει με σενα ρε φίλε, πως θα σε πληρωσουμε...»;

Και μια μερα μου πεταξε "δε βγαζεις κι εσυ καμμια δικη σου εφημεριδα κι οτι βγαζεις θα ειναι δικα σου;"



Κι ετσι γεννηθηκαν τα ..."Γαργαλατα"
Ο πρωτος που...τρελλαθηκε με τα 
"Γαργάλατα¨"ήταν ο ίδιος ο Βλασσόπουλος.

Βεβαια εκει δεν έγραφα καθαρεύουσα και συχνά η μαλλιαρη τσακιζε κόκκαλα.

Εγραφα και καλα σατυρικά ποιήματα,χρησιμοποιούσα και κάμποσα γυμνά απο το "Τρούθ" (σκανδαλοθηρική της Μελβούρνης)και με διαφορες ειδησούλες και ανεκδοτα..η εφημερίδα γίνονταν ανάρπαστη...
Εχοντας για προμετωπίδα το ποιηματάκι του ακαδημαικου και πρωθυπουργου των αποστατων Γ.Αθανασιαδη-Νόβα
"..τα στηθεια σου τα άσπρα σαν τα γάλατα,

 στα χάιδευα και μούλεγες γαργάλατα
 να κατεβάσουν γάλατα..."
αλλα και μια ποιμενική αλληλογραφία μεταξυ της Τσιβούλας(που εμεινε στο χωριο) και του Κωτσιου που τυρανιουνταν στην Αυστραλία και προπαντος το κατι καινούριο για την τότε παροικία ,τα "Γαργάλατα" γίνονταν ανάρπαστα και συχνά τα χρήματα που εισεπραττα εγω,όταν πηγαίναμε να εισπράξουμε , ηταν περισσότερα απο του Σταθη παρα τις περισσοτερες εκδόσεις του.

Ο Σταθης κλονίζονταν  οικονομικα και συχνα μου έλεγε ότι όποτε ήθελα μπορουσα να φύγω. Έ
τσι ,όταν καποια μέρα ο Νώντας Πεζαρος, που είχαμε γνωριστει σε διάφορες εκδηλωσεις με πρότεινε να εργασθω στο ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ, δεχτηκα με μεγάλη χαρα...

Ενα μου όνειρο γίνονταν πραγματικότητα.
Ουτε που ρώτησα τι χρηματα θα έπαιρνα στο "ΝΚ".

Την πρωτη εβδομάδα πληρωθηκα με ένα πενηνταρικο αλλα σε λιγο καιρό ο μισθός μου ειχε φτασει τα 250 δολλαρια την εβδομάδα.
Αρκετα χρήματα για το 1969-70,αλλα κι εγω πετουσα...

Χαρι στο Βλασσόπουλο είχα γίνει καλος"ψαλιδοκόφτης"
ετοιμαζα μερικες σελίδες με ετοιμα κειμενα, απο Αθηναικες και αντιστασιακες εφημερίδες του εξωτερικου,έγραφα τα κοινωνικά, και βοηθούσα στο να διπλωσουμε την εφημερίδα και να βάλουμε τις σελίδες με τη σειρα ...

Καθε Δευτερα πρωί γίνονταν χαμός στον δευτερο όροφο που τυπωνονταν οι τελευταιες 4 σελίδες και συγκεντρωνομασταν εκει αρκετοι για να φυγει γρηγορα η εφημερίδα για διανομή.

Ο Ανδρεας ο Ακαρεπης με τη συζυγο του.

Ο Ηρακλης Καραγκουνης που παντα έκανε πλακιτσες σε μια ηλικωμένη κυρια που έμεινε στα "χαουζιν κομμισιον"  
φλατσ(εργατικές κατοικίεςμε πολλούς ορόφους) κι ολο της ελεγε ,οτι εγινε σεισμος και θα γίνει μεγαλύτερος,ο Χρήστος ο Μουρίκης,που συγκατοικίσαμε για ένα μεγαλο διάστημα και άλλοι πολλοί..

Στο δευτεριατικο "πανηγύρι" εντυπωσιακη ήταν η παρουσία της κ Ευτυχίας Γκόγκου, μητέρας του εκδότη,η οποία περα απο τις καλες κουβέντες που ειχε για όλους μας και τις ιστοριες για την Αιγυπτο και τη Χιο
, ερχονταν φορτωμένη με γλυκισματα και κουλουράκια που ιδιαίτερα για εμας τους εργενηδες ηταν εκεινη την ώρα ότι καλυτερο μπορουσε να προσφερει...

Για να γραφει η ιστορία μου στο Νεο Κοσμο θα χρειαζονταν ολοκληρο βιβλίο, αλλα επειδη αυτο δεν είναι δυνατον θα πω σε αδρες γραμμες τις εντυπωσεις μου των πρωτων ημερων και τα υπόλοιπα στα πενηνταπεντε του...

Τον μονο που γνωριζα στο "ΝΚ", όταν πηγα, ήταν ο Νωντας .


Σε λίγο θα γινόταν και ο δάσκαλος μου γιατι με.. προσγειωσε απο την "απλη καθαρεύουσα" που διδασκομασταν εμεις τοτε στα σχολεια της ελλάδας στην Δημοτικη..

Θαυμαζα όμως κι εγω το γραψιμό του και δεν άργησα να μπω στα νεα καλουπια που απαιτουσε η αρχισυνταξία του.

Συχνα με έπαιρνε μαζι για ρεπορταζ και προσωπικα άρχισα να γραφω θέματα της καθημερινότητας και έρευνες που δεν ήταν αποκλειστικά περιορισμένες στη γραμμη της Αριστερας.
Εν μεσω Σταλιν και Ζαχαριάδη αρχισαν να εμφανίζονται κειμενα για το ποσο κοστιζει να πας σε μια χοροεσπεριδα ,πως διασκεδαζαν οι Ελληνες,ιστορίες γυρω απο την εργασία τους και θεματα Κοιν. Πρόνοιας.

Να μη περιαυτολογω με τον τροπο μου έβαλα ένα λιθαράκι κι εγω στην μετεπειτα αλματωδη αναπτυξη του ΝΚ.

Η γνωριμία μου με τον Τακη Γκογκο εγινε τη Δευτερη μερα,παραμονή της έκδοσης της εφημερίδας.

Ειδα έναν πιτσιρικα με χοντρα γυαλια να μιλάει με αποφασιστικό ύφος στο Νωντα,οτι «..πρεπει να βγει αυτο απο εκει.., καλυτερα να αλλαξει ο τίτλος σε μια είδηση...» και ενω εγω δεν εδινα σημασία ο Νωντας τον άκουγε με προσοχή.

Οταν ο Νωντας μου συστησε και του ειπε "ο Δημητρης θα είναι απο τωρα μαζι μας.." απαντησε .".Α,ναι.. ωραια.."και μου έδωσε το χερι του...

-Ποιος είναι αυτος Νωντα..ρωτησα με έκπληξη ..
-Ο Τακης Γκόγκος...δεν τον ήξερες;

Χρόνια πολλά λοιπον παλιοι και νέοι συνάδελφοι και θα τα πουμε στα 55ά γενεθλια..

Αν σας φαινονται πολλα τα χρόνια, σας πληροφορω ότι μου φαίνεται πως περασαν μονο λίγες ώρες όταν στην Πανηγυρική των 45 χρόνων ρωτησα τον Χατζημανωλη την παραμονη της έκδοσης αν προλαβαινω να γραψω κάτι και ο Τακης Γκογκος απαντησε με σιγουριά "μη στενοχωριεσαι...τα 50 δεν είναι μακρια..."


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
dim8899@gmail.com


Από: fatsimare - Δημοσιεύτηκε με παραλλαγες του αρχικού κειμένου : 30.6.2006 Εκτύπωση Email

ΠΩΣ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΧΡΟΝΙΑ..................


Μετα απο  έξι χρόνια απουσιας,το τελευταιο  εξάμηνο ανεβοκατέβηκα  στην Αυστραλία 2 φορές  και παρα το σκληρό χειμωνα που- όλοι λενε -η Μελβούρνη ειχε φετος και παρα τις 2 απανωτες πουντες που άρπαξα το διάστημα αυτό,αισθανομαι ευτυχης..
Εξι χρόνια …!!Πως πέρασαν …
Πως βλεπει κανεις την πόλη «του» που έζησε τις πιο όμορφες στιγμες τις ζωης του μετα απο 72 μηνες μακρυά;
Η πρωτη εντυπωση ήταν ότι στις γειτονιες της Μελβουρνης ,τίποτα δεν άλλαξε ..
Δρόμοι,σπιτια, πάρκα,σχεδον τα ίδια.
Εκει που χάθηκα αρκετες φορες ήταν στα "φρη γουέης"  πηγαινοντας για το σπιτι μου προς την περιοχη του αεροδρομιου και εβλεπα συχνα να παω προς Μπεντικο αντι αεροδρομιο..
Στο Σιτυ ,χανομαι ακομα…Προπαντος έγιναν τοσες αλλαγες κοντα στο Καζινο που μπερδευομαι τελειως..
Εκει υψωθηκαν  και τα πολλα κτηρια..

Κατι άλλο που δεν μου άρεσε καθολου,ήταν η αυτοματοποίηση των παντων ¨λογαριασμοι,πρόστιμα,παρκινγκ…
Οι προσωπικη επαφη εχει σχεδον χαθει. Ολα πρεπει να γινονται με πατημα αριθμων…;Μπήκαμε ήδη στην μεταανθρωπινη εποχή!!!Oλοι θέλουν τα χρήματά μας χωρίς να απασχολούν υπαλλήλους..Ως πού θα τραβήξει αυτό;

Οσο για τα προστιμα ,πεφτουν σαν το χαλαζι…Και αρκετες φορες ειδα να με φωτογραφιζουν στα φαναρια που μαλλον σημαινει ότι πηξαμε στις μηχανες..

Μπορει να κανω και λάθος, αλλα έχω την εντυπωση ότι η Αυστραλια ειναι το προτυπο της παγκοσμιοποίησης  και οι κατοικοι της χρησιμοποιούνται και γινονται πειραματοζωα για τη λειτουργια των μελλοντικων κοινωνιων…
Δεν μ αρέσει αυτό και πρωτη φορά βλέπω την τεχνολογία να μην έχει σκοπό να βοηθήσει τον άνθρωπο,παρά να τον καταστήσει ..εξάρτημα μηχανημάτων που τον εκμεταλλεύονται...!!!
Mia ευχάριστη έκπληξη,αυξήθηκαν σημαντκά τα ελαιόδεντρα που βλεπει κανεις σε  πολλές αυλές και σε όλες σχεδόν τις περιοχές της Μελβούρνης.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΙΚΙΑ

Μπερδεμένα συναισθηματα.
Πρωτη μου διαπιστωση ότι αυξηθηκε αρκετα η χρηση της αγγλικης γλωσσας  σε Ελληνικες παρεες,ακομα και σε ανθρωπους μεγάλης ηλικιας,πραγμα που δεν συνεβαινε παλαιοτερα..
Ακομα και οι παπουδες και οι γιαγιαδες που πρωτα μιλουσαν Ελληνικα στα εγγονάκια,τωρα τους μιλουν αγγλικα-της κακιάς ώρας- κιαν θυμηθουν ριχνουνκαι κανενα Ελληνικο.. Και μιλαμε για Ελληνογεννημενους που τα αγγλικα τους δεν ειναι η πρωτη τους γλωσσα.. με αποτέλεσμα τα παιδιά να μη γνωρίζουν στο τέλος αν ειναι Ελληνάκια,αυστραλάκια ή ένα καινούριο κράμα που μάλλον δεν αντιπροσωπεύει τίποτα..

Πριν 6 χρόνια, στο συνολο σχεδον οι προσκλησεις για δειπνο΄ή γευμα γινονταν σε σπιτι..
Τωρα αρκετοι  σε καλουνε σε ταβερνα ή εστιατόριο ,που με δυσκολια βρισκεις παρκινγκ,αλλα και να βρεις και να πληρωσεις οι διαφορες εταιριες προσπαθουν να βρουν τροπους να σ αρπαξουν κι αλλα ,δηθεν δεν πληρωσες σωστα. (Σε παρκινγ των COLES στο Φιτζρου,,ενω πληρωσα τα 6 δολλαρια που μου ζητουσαν και ενω εβαλα την απόδειξη μπροστα για να τη βλεπουν ,ειπαν ότι δεν φαινονταν καλα και με τιμωρησαν με 66 δολλαρια προστιμο. Αυτο ειναι απατη καραμπινατη…)
Πρωτα σε όλα τα πάρκινγκ υπηρχε ταμείας και πλήρωνες φευγοντας..Τωρα προπληρωνεις κι αν δεν υπολογίσεις σωστα το χρόνο,την... εβαψες.!!!

Κατι άλλο που μου έκανε εντυπωση ειναι το σφιχταγκάλιασμα του "ποιμνίου"της  Ελληνικής (;)εκκλησίας με προπαγάνδα απο Ραδιόφωνα και εφημερίδες και με τροπο που συχνά  υποτιμα τη νοημοσυνη..

Ολες τις ωρες του 24ωρου παπαδες ή θρησκοληπτοι ψάλλουν,κηρύττουν πραγματα που ο κοινος νους τα απορριπτει,ενω εκεινοι φαινεται να τα πιστευουν!!!
Ακόμα και στην ωρα που ασχολούνται με θέματα της Μακεδονίας μας μπορει να ακούσεις τους άμισθους εκφωνητές να σου τραβήσουν ένα ...φιλιππικό υπέρ Χριστου,Παναγίας,ή και καποιου Αγίου,φυσικά φίρμα..
Αρθρογράφοι περιωπής,αφιερώνουν σελίδες ολόκληρες για να κατηγορήσουν Παλαιοημερολογίτες και να υποστηρίξουν την απο Ισταμπούλ καθοδηγούμενης Ιερά αρχιεπισκοπή Αυστραλίας..
ενω δεν διστάζουν να συκοφαντούν και μεγάλες Ιστορικές Κοινότητες  (Σύδνευ,Αδελαίδας,και μικρότερες στη Μελβούρνη),επειδή δεν ...προσκυνουν τον "επίσημο θρησκευτικό μας φορέα"!!!
Βασικα δεν βλέπω μεγαλη διαφορα της παροικιας μας με κλειστες Ισλαμικες χωρες στο θεμα προωθησης της θρησκειας τους..
Και ενώ το ΠΑΣΟΚ επι Ανδρέα και Πάγκαλο ειχε βάλει μια σειρά με τον πολιτικό γάμο και δεν εξευτελιζονταν πλήρως ΄οσοι βαπτιζονταν ή στεφανώνονταν σε μη αρχιεπισκοπική εκκλησία ,εσχάτως διαρρέει έντεχνα στα ΜΜΕ,ότι το σημερινό ΠΑΣΟΚ είναι με "χίλια"υπέρ του κ.Στυλιανού τον οποίο ο μιστερ Δόλλης  επισκέφθηκε ήδη σαν υφυπουργός και λέγεται του έταξε..πολλά.!!
Ο Άγιος Αυστραλίας όστις ου μετ αυτού εστί ...είναι εχθρός και μετά χαράς θα έγε τα λόγια του κυριου ημών ...οποιος δεν πιστέψει σε μένα "κατασφαξετέ τον"..
Τεσπά,το εκκλησιαστικό πρόβλημα στην Αυστραλία είναι μια διαρκής πληγή και ενώ ο λαός ζητά να γιατρευτεί δε νομίζω ότι το ίδιο θέλουν και οι εκπρόσωποι της Ισταμπούλ!!!!!

Περι αυτού όμως εν καιρώ..

Η Κοινότητα Μελβούρνης με τη νέα ηγεσία που δεν φαίνεται να συγκινείται απο την ιστορία της λέγεται ότι  παραδίνεται με χέρια και πόδια στον Σεβασμιότατο κάτι που δεν συνέβαινε μεχρι πρόσφατα..

Τα επιστημονικα θεματα ή προγράμματα λιγoστευουν επικινδυνα ή ειναι σχεδον ανυπαρκτα..

Αυτα προς το παρων και τα ξαναλέμε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


Thursday, February 24, 2011

KAΦΕΝΕΙΟΝ... ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ..




Το καφενειο με τη μπακάλαινα μπροστα.
 

Δεκαετία του 1960.Ο μπακάλης που ήταν και οκουρέας
του χωριου κουρεύει έναν πιτσιρικά ενω δίπλα του στην καρέκλα
κάθεται ο Τάκης Παπαναστασίου που πέθανε πολύ νέος ,όρθιος
ειναι ο Πέτρος Τσιρωνάς,και δεξιά απο την πόρτα καθήμενος είναι
ο αείμνηστος Θωμα΄ς Μήτσιος και όρθιος στη γωνία της φωτογραφίας
ο Τάκης Μπουρσιάνης που διατηρεί σούπερ μαργετ στη Λεπτοκα΄ριά..
 
 








  Η νέα
σειρα με αληθινες
αληθινες     
 ιστορίες 
του
-----------------     Δημητρη Β.Παπαγεωργίου   ------------------


ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ..ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ. .                                                                          
Βασιλειου Παπαγεωργίου

Υπάρχει ακόμα η ταμπέλα.
Αν ποτε βρεθειτε στα Τρίκαλα και σας φερει ο δρόμος προς τη Χαιδεμένη εκεί στο κέντρο του χωριού θα δείτε ένα  χαμηλό κτίσμα,έτοιμο να πέσει,που με το ζόρι κρατάει τα μουχλιασμένα απ το χρόνο κεραμίδια..
ΣΤΟ ετοιμόρροπο τσίγκινο μικρό υπόστεγο,στηριγμένο σε δυο σαρακοφαγωμένα ξύλα καρφωμένα στον τοίχο,λίγο πιο κάτω απο τους παραστάτες της ταλαιπωρημένης πόρτας θα δείτε την πινακίδα κομψοτέχνημα ,δημιούργημα του γνωστου καλλιτέχνη των Τρικάλων Αποστόλη Κουρσοβίτη,ή ΚΟΥΡΣΟ-όπως ο ίδιος υπογράφει τα περισσότερα έργα του.
Για την πινακίδα ο Απόστολος λέει πως όνομα και σχέδιο το εμπνεύστηκε εκεινη την ώρα όταν ο μπακάλης και μπάρμπας του δεν έφερε αντίρρηση να βάλουν και μια ταμπέλα στο..μαγαζί...
Το αδιέξοδο προέκυψε γιατί μετα απο εκεινο το σημειο του μαγαζιου,που σχηματίζει τρίστρατο δεν έχει διέξοδο. Ο δρόμος οδηγει μέχρι το σχολείο και μετά ο χωματόδρομος και στρωμένος με αμμοχάλικο οδηγεί στα λοφάκια που μετατράπηκαν σε δάση τα τελευταια 40 χρόνια και στο εξωκκλήσι του Αη Θανάση που πριν κτισθεί ο ¨αγιος Οικουμένιος" (αποκλειστικός άγιος του χωριού,γιατί εκεί αγίασε*..) ήταν η  κυρια εκκλησία ,παρότι απέχει γυρω στα 1500 μέτρα μακριά...
-Κάποτε περπατουσαν οι άνθρωποι,αλλα τωρα ακόμα και τους πεθαμένους τους πάνε ειτε με τρακτερ,είτε σε κανένα Ντάτσουν με καρρώτσα και μόνο τα τελευταία χρόνια ,σχεδόν στο χάραμα του νέου αιώνα ,ένας κοντοχωριανός απο το Ρίζωμα,ή σκλάταινα άνοιξε γραφειο Κηδειων, και παρότι είχαμε και τοχωριανό μας  Βαγγέλη  Τσιρωνά με παρόμοιο γραφειο,πηρε σύνταξη και" σχεδόν όλους τους πεθαμένους τους θάβει τωρα ο Σκλατνιώτς"!!!
-Φαίνεται να κάνει καλη δλεια και αυτός τσπαιρνει όλες τσκηδείες ,έλεγε η Αγλαίτσα η μπακάλαινα πρίν φύγει κι αυτη στις 7 Γενάρη 2007,για να πάει να ...συναντήσει τον άνδρα της που είχε φύγει νωρίτερα 7 σχεδόν χρόνια και απο τότε δεν ξανάνοιξε το μαγαζί.. Κρατούσε μόνο τις μποτίλιες με το πετρογκάζ για το χωριό και με τα κέρδη της έρχονταν "Τζιάμπα"η δικιά της...
Αυτό το μικρομάγαζο κρύβει ολόκληρη την ιστορία αυτου του μκρού χωριού..
Τωρα, θα μου πείτε, τι ιστορία μπορει να έχει ένα χωριό με 78 κατοίκους (στην τελευταία απογραφή)αλλα  αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο..
-Το χωριό μας πουλήθηκε απο τον τσιφλικά,τον Τουλπίτσα, στ Αρδάνι ,επι τουρκοκρατίας ,΄'ελεγε ο Μπαρμπαχρήστος ο Τσιρωνάς ή προεδ(ι)ράκος,όπως τον έλεγαν οι άλλοι χωριανοί μιας και καποτε είχε κάνει πρόεδρος σε μια ομάδα εργατών,όταν κατασκευάζονταν προπολεμικά με άσφαλτο ο δρόμος Τρίκαλα-Καλαμπάκας..
"Και πουλήθηκε μαζι με τα γελάδια,τα πρόβατα τις κότες και τους ανθρωπους..
Λέγαμε να μείνουν οι άνθρωποι εδω αλλα δεν μας άφησαν... Τι εγινε και ξαναγύρισαν δεν θυμάμαι..."

    ΤΟΥΛΠΙΤΣΑ - ΧΑΙΔΕΜΕΝΗ

Το χωριό  το λέγανε Τουλπίτσα,απο τον Τσιφλικά Τουλπίτσα,που κάποτε το ώριζε ολόκληρο...
Αργότερα με τον εξελληνισμό των ονομάτων ονομάσθηκε Χαιδεμένη..
Πως και γιατί άγνωστο.Μόνο ο δάσκαλος ο Γιωργος Ψάλλας,απο το Κούρσιαβο ,σημερινό Ελληνόκαστρο που πέρασε απο εκει στη δεκαετία του 50,και άφησε πολλα μαυρισμένα χέρια απο το ξύλο με τη βέργα που έριχνε με πάθος στα χεράκια των φτωχών παιδιών,έδωσε μια αυθαιρετη ερμηνεία αλλα μάλλον δεν έχει καμμια σχεση με την πραγματικότητα..
-Πρωτα ,λεει τη λέγανε τλουπίτσα (τουλπίτσα ειναι το σωστό)και επειδή την τλουπα τη χαιδευουν για να γνέσουν το μαλλί,την ονόμασαν ...Χαιδεμένη..."
-Καλός ο Ψάλλας ,τα είχε όλα τα κούτσκα προσοχή" ,έλεγαν και λένε ακόμα οι παλιοί,γιατί " δε χάριζε κανέναν με τη βέργα..."
Μόνο ο Ψάλλας και ο Κομιτατζίδης άφησαν όνομα σαν καλοι δάσκαλοι στο χωριο,ακριβως επειδή έδερναν αλύπητα, αλλα το πιο πολύ ξύλο το έριχνε ο Κομιτατζίδης που πρεπει να ηταν εκει στη δεκαετια του 40..
Όλοι οι παλιοι είχαν να λένε για την περιπέτεια της Σμαράιδως,και τα διαρκως μαυρισμένα χερια απο τη βεργα του δασκάλου.
-Μια μερα τη χτύπησε δυο φορες το πρωί και πριν μας απολύσει έκανε ένα λάθος,λέει η θειά η Τσιβούλα και τη φώναξε  πάλι επάνω ο Κομιτατζίδης ζητώντας  να απλώσει ξανά τις παλάμες για να τη βαρέσει..
Το καψοκόρτσο,τα σήκωσε,αλλα μόλις η βεργα υψώθηκε και ήταν έτοιμη να λαβωσει το χέρι της έβγαλε μια φωνή
"ώλαλά...χέσκα.."και πετάχτηκε αστραπή έξω απο την πόρτα..."γλυτώνοντας το ξύλο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΑΛΛΑΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ...

Ο Ψάλλας πρέπει να το πούμε ότι εκτός που αρέσκονταν να τις ...βρεχει με τη βέργα,ήταν καλος σαν δάσκαλος και απλοποιούσε τα μαθήματα ώστε να καταλαβαίνουν τα ...γλωσσικά πάμφτωχα παιδιά τι τους έλεγε..
Το δάσος του Αη Θανάσηπου εκει ανάμεσα στα δέντρα βρίσκεται η εκκλησία..
Την Αλφαβήτα, μας τη δίδασκε σαν παραμύθι...
"Μια φορά λέει ,24 παιδάκια που τα έλεγαν ,Α,Β.Γ Δ,Ε και λοιπά ,πηγαν με το δάσκαλό τους εκδρόμή και γρηγορα το έρριξαν στο παιχνίδι... Τα 17 παιδιά ήταν ήσυχα δεν έκαναν φασαρία όταν έπαιζαν και τα ονόμασαν ΣΥΜΦΩΝΑ...
Τα εφτά όμως ήταν άτακτα,δεν έβαζαν γλωσσα μέσα,φώναζαν πολύ  και τα ονόμασαν ΦΩΝΗΕΝΤΑ!!!
Ο Γιώργος Ψάλλας του Θωμά,όπως συνήθιζε να λέει όταν τον ρωτούσαν ποιό ειναι το όνομά του, τα είχε με τη Βασίλω,την κόρη της Ευτυχίας ,μιάς άγιας γυναίκας που απο τότε που οι αντάρτες πηραν τον άντρα της το Στέφο και κανενας δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε φορούσε μόνο μαυρα και ποτε δεν την είδαν να φορέσει άλλο χρώμα..
Η Βασίλω,αρκετά ήσυχο  και καλό παιδί,(όπως και η μεγαλύτερη αδερφή της η Τούλα),  που εφυγε πριν πολλα  χρόνια για τη Γερμανία και παντρευτηκε με ένα καλο παιδί απο τη Φλωρινα  και κάπου κάπου ερχονται και στο χωριό... δεν φαίνονταν να τα πάει και τόσο καλά με το δάσκαλο ,όπως δεν τα πήγαινε καθολου καλα μαζί του και  ο Γιάννος ο Παπαναστασίου που όλο στην ίδια τάξη έμενε...
Το σλόγκαν του Γιωργου Ψάλλα ήταν να μας τρομοκρατει κάθε πρωί και να μας λέει "Θα φάει η μυιγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι..σήμερα", εννοωντας ότι θα πεσει πολυ ξυλο για τους αδιαβαστους..
-Μια μερα σήκωσε τη Βασίλω να πει μάθημα για τον αετο..!!
-Ο αετός,πεταει πολυ ψηλά,βλέπει τη χελωνα, και κατεβαίνει, την αρπάζει με τα νυχια του και ξανασηκωνεται.. Οταν  ανεβεί πολυ, βλεπει που εχει πέτρες και την αφηνει να πεσει με δυναμη πάνω σ αυτες και στη συνέχεια κατεβαινει και την τρωει με την.. ησυχία του"!!!είπε πολυ σωστά το κοριτσάκι ..Αλλά ο δάσκαλος αντέδρασε:
- Μπαααα...ποια ειναι αυτη η ησυχία;θελει και παρεα;
Τα χασαμε όλοι αλλα ευτυχως δεν την έδειρε αυτη τη φορά...
Ικανοποιήθηκε με την εξυπνάδα του...γέλασε φιλάρεσκα  και μας έβγαλε διάλειμα...

ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ...
Κατά τα λεγόμενα της Αγλαίτσας της μπακάλαινας ,το μαγαζί έγινε πρωτα 15 μέτρα πιο δεξιά,στο αριστερό μέρος του αχυρώνα που υπηρχε πιο πίσω απο τις σκαμνιές(μουριές)..ενώ στα δεξιά υπηρχαν κάτι φοβερές κληματαριές που τη νοστιμάδα των σταφυλιών δεν μπόρεσα να τα ξαναβρω όσο κι αν ψάχνω..
Ήταν ένα κτίσμα με πληθιά,(τούβλα φτειαγμένα απο πηλό  και άχυρο)και το χειμώνα ανάβρυζε νερό που το άδειαζαν με κατσαρόλες και άνοιγαν χαντάκια γυρω γύρω για να μη μπαινουν μέσα τα νερά και δεν μπορουσαν να καθήσουν οι χωριανοί..
Εκεί μπηκαν κάποια ράφια απο τον νεοαπολυθέντα απο το στρατό Βασίλη το 1949, που τι άλλο θα είχαν κάτι καραμέλλες "ζαχαρίσιες"(ρόζ) και πράσινες,στραγάλια,σταφίδες,κατι μπουκάλες με ούζο και τσίπουρο..
Εμένα 3 χρονων και κάτι,τότε με μάγευαν οι ρόζ οι καραμμέλλες ακόμα κι όταν απ τη υγρασία αλλοιώνονταν και μόλις τις βάζαμε στο στόμα μας έλυωναν..
Εκεί που ειναι σήμερα (φωτογραφία)κτίστηκε το 1951 με 1952 με πέτρες απο τα νταμάρια της Μαγούλας και μαστόρους, τον Βασίλη το μπακάλη,το Θωμά Μήτσιο,που ήρθε γαμπρός απο τη Σωτήρα και καταπιάνονταν με το κτίσιμο,τον Μπαρμπαλέκο Παπαναστασίου ,κι αν δεν κάνω λάθος,απο το Θανάση τον Τσιρωνά,(μπράτιμο)το Χρήστο Τσιρωνά και  το Χρήστο Μπαρούτα.. Ήταν αρκετά στραβοκαμωμένο όμως και μερικά χρόνια αργότερα οι ίδιοι τεχνίτες με έξτρα βοήθεια απο το Γιάννη Κουρσοβίτη καλυτέρευσαν λίγο την εξωτερική του εμφάνιση και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα..
Το 51,ήρθε η φαγάνα στο χωριό για να ανοίξει το ποτάμι που ήταν αρκετά στενό και συχνά πλημμύριζε και έφταναν τα νερά μεχρι στο μαγαζί σχεδόν..
-Οι φαγαναρέοι,λέι η Αγλαίτσα,είπαν το Βασίλη πως το ποτάμι έχει πολύ δουλεια κι ήταν ευκαιρία να φκιάξει λίγο καλύτερο το μαγαζί για να μπορούν κι αυτοί να κάθονται εκει τα βράδυα να τρωνε και να πίνουν και θα τον βοηθούσαν αρκετά"..
Έτσι κι έγινε.
Την ημέρα όλο το χωριό πήγαινε  κοντά στη φαγάνα και περίμενε  να βγάλει ο μεγάλος κουβάς της ψάρια και χέλια- και μαζεύανε αρκετά-και το βράδυ χωριανοί και ..φαγαναραίοι,συγκεντρώνονταν στο μαγαζί ,τηγάνιζαν τα ψάρια που μάζευαν και στήναν ένα καταπληκτικό γλέντι..
Ο Βασίλης ο μπακάλης ήταν αυτοδίδακτος,καλλιτέχνης και τα κατάφερνε καλά στο πρωτο όργανο τη φλογέρα,το βιολί και το κλαρίνο..
Ορεξάτος και χαρούμενος ήμουν κι εγω στα τέσσερά μου χρόνια που για μερικα λουκούμια και καραμέλεςπου κερνούσαν οι φαγαναραίοι, ανέβαινα
 στο τραπέζι και χόρευα τον "καραπατάκι "ή την καραγκόυνα που έπαιζε με το βιολί ή το κλαρίνο ο πατέρας μου..και όλοι βαρούσαν παλαμάκια..

Πρέπει να είχαμε πολύ φτωχεια τότε στο χωριό γιατί θυμάμαι όλα τα πιτσιρίκια, αλλα και τα μεγαλυτερα παιδιά το καλοκαίρι και την Άνοιξη και το φθινόπωρο κυκλοφορούσαμε ξυπόλητοι και δεν νοιαζόμασταν για τίποτα εκτός απο τα  "ζτριβόλια" (τριβόλια)γιατί τα αγκάθια τους, αν τα πατουσαμε δημιουργούσαν αρκετό πόνο και πληγές..Μόνο το
χειμώνα φορούσαμε (και όχι όλοι)  καλτσούκια,λαστιχένια παπούτσια απο καουτσούκ και συχνά τσακωνόμασταν για το αν είναι καλυτερα τα "Καμπάνα "ή τα "Ελβιέλα"ανάλογα με το ποιά μάρκα κατάφερναν να μας αγοράσουν οι γονείς μας...
Πολλοί απο τους μεγάλους αν δεν είχαν "καλτσούκια¨" ειχαν γουρουνοτσάρουχα-παπουτσια(;)που έφτειαχναν μόνοι τους απο το δέρμα του γουρουνιού που όλοι έσφαζαν τα Χριστούγεννα...αλλα το πιο συνιθισμενο ήταν και οι παπούδες να ειναι ξυπόλητοι!!! με βρακιά μακρυά και φανέλες μάλλινες για ..."δροσιά το καλοκαίρι και ζέστη το χειμώνα"!!

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΕΥΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Ο πατέρας μου έφυγε για τον πόλεμο (διάβαζε εμφύλιο) σχεδόν 40 μέρες μετά τη γέννησή μου (15 Αυγούστου 1946)κι αφού είχε περάσει κανένας μήνας απο την ημερομηνία που του ζητουσαν να παρουσιαστεί σε μονάδα..
-Πού να πάω, έλεγε έχω ασαράντιστο παιδί και το άλλο μου παιδί τωρα μπαίνει στα 4!!!
Και κάθονταν πιστευοντας πως υπάρχουν και καλοί άνθρωποι και θα τον καταλάβαιναν όταν τους εξηγούσε τα βάσσανα..
-Και κει που σχεδον κόντευα να συνηθίσω στην ιδέα ότι έπρεπε να μεινω κοντα στη λεχωνα γυναικα μου και στα παιδιά μου κι ότι η πατρίδα δεν με ειχε τόσο ανάγκη,ήρθε παραμονή 15 Αύγουστου ο ανδρας της μεγάλης μου αδερφής της Χρυσούλας ,ο Κωτσιος Αναγνωστόπουλος απο το Κατήδι(περδικοράχη),αγροφύλακας και μου λέει τί γυροφέρνεις ακόμα κουνιαδάκι ...γιατί δεν πας να παρουσιαστείς; δεν ειναι αστεία αυτά ..Πόλεμο έχουμε κι αν δεν πας μπορει να σε δικάσουν για λιποτάκτη και να σε εκτελέσουν...!!!
Φοβήθηκα...θυμήθηκα πως πριν κάμποσο καιρό δεν ειχα παει σε μια άσκηση με τα αετόπουλα και τα όργανα του ΕΑΜ στο χωριό έβγαλαν απόφαση μέσα σε μια νύχτα να με εκτελέσουν και ευτυχως επενέβη ο πατερας μου που ήταν του Σχολαρχείου κι ειχε παει δυο φορες Αμερική και γυρισε για να βοηθησει την Ελλάδα στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο,κάνοντας ..έφεση ,λεξη που δε γνωριζαν οι...δικαστεςτου χωριού μας  και ζητησε να γίνει η δίκη στα Τρίκαλα..
>> Όταν τελικά πήγαμε στα Τρίκαλα με ρωτησαν στελέχη μορφωμένα, οι δικαστές ,γιατί δεν πήγα στις ασκήσεις ... τους είπα την αλήθεια και με κατάλαβαν..
-Πού να πάω καλοί μου άνθρωποι; Εγω όλη τη μέρα όργωνα και κατα το σούρωπο έσπειρα και το στιάρι και περίμενα να ξημερωσει για να πάω χαραή (χαραυγή) να το σβαρνίσω... Και ήρθαν το βράδυ και μου είπαν να παω για άσκηση με τα αετόπουλα..
-Και γιατί δεν πήγες στην άσκηση,ρώτησε ο δικαστής και μετά να γυρίσεις να σβαρνίσεις;
-Γιατί και το ξημερωμα που πηγα τα πουλιά πηραν είδηση το "στιάρι"κι άρχισαν να μαζεύονται.. Μιά ωρα να αργουσα ακόμα δεν θα έβρισκα τίποτα..Αν δε σβαρνίσεις να σκεπαστεί το σιτάρι τα πουλιά δεν αφήνουν τίποτα .....
-Γιαυτό δεν πηγες στην άσκηση;
-Εμ γιατί άλλο λες εσύ;
-Δεν ήταν πολιτικοί οι λόγοι;
-Δεν ξέρω τι με λέτε...αλλα σας το ξαναλέω ..: Στιαρι σπαρμένο και ασβαρνιστο θα στο φάνε τα τσιονια.."

-Δαγκώθηκαν οι δικαστές και αφού κοιτάχτηκαν για λίγο μεταξύ τους,μου είπε ο ...μεγάλος :
Μπράβο παιδί μου ..καλά έκανες... συγχαριτήρια ...και σε ζητουμε συγνωμην που σε ταλαιπωρήσαμε.ειπε ο λαικός δικαστής και γυρνωντας στους κατήγορους τους είπε να σταματησουν αμέσως να δικάζουν και να πάνε κοντάστο λαό  και τα προβληματά του γιατι "αλλοιως τα χάνουμε όλα.."

Αυτά σκέπτονταν ο Βασίλης και ........

-Τσπαναίας ,το 15 Αυγουστο που σαράντ(ι)σα ,λέει η Αγλαίτσα,έσφαξα ένα κόκκοτα για να τον κάνω με ρύζι..Πριν γίνει όμως το φαί, έρχεται η πατέρας και μη λέει...φευγω.
Ειχε μαζί του το κλαρίνο,κι ένα κοστούμι σκούτινα ρούχα.. Έβγαλε το σακκάκι΄ξήλωσε το αστάρι απο μέσα ,και με λεει παρτο να φτειάξεις ρουχα στα παιδιά..Εγω φευγω και θα σε στείλω λεφτά απο το στρατό...
Το έβαλα στα κλάμματα ..Τι θα έκανα με σενα σαράντα μερες στην κούνια και τέσσερα χρόνια η Νικους;
Ούτε έφαγε ...ούτε κοιταξε να με δει για να μη κλάψει..έφυγε για τον πόλεμο..."!!!!!

Συνεχίζεται

wibiya widget